დიახ, მე ფემინისტი ვარ!

ბოლო დღეებში რამდენიმე ირონიულ პოსტს გადავაწყდი ფემინიზმთან დაკავშირებით. მახსოვს შეკითხვაზე,”გჯერათ თუ არა ქართული ფემინიზმის”, უმრავლესობამ არათი უპასუხა. ვერ გეტყვით, ვის რატომ არ სჯერა ქართული ფემინიზმის, მაგრამ ფაქტია, საზოგადოების (თუ ეს არსებობს ჩვენში) დიდ ნაწილს არასწორი წარმოდგენა აქვს ფემინიზმზე და იგი მამაკაცებთან მებრძოლი გაბოროტებული ქალების იდეოლოგიად წარმოუდგება. თუ მამაკაცი ამბობს რომ ფემინისტია, მასაც რაღაც იარლიყებს აარტყამენ. ალბათ არასდროს დამავიწყდება ნაცნობის სიტყვები, როცა ჩემ ფემინისტობაზე გაიგო. სულ მინდოდა ფემინისტი ბიჭი მეგობარი მყოლოდაო, თურმე ნუ იტყვით, ფემინისტი და ფემინური ერთმანეთში ერეოდა. მასაც , ისევე როგორც ალბათ სხვა ბევრს, ფემინისტი ბიჭი გეი ჰგონია.
ჩემთვის ფემინიზმი არაა იდეოლოგია, არამედ გააზრება იმისა, რაც დღეს ქალთა დიდი ნაწილის თავს ხდება. ბუნებრივია, პრობლემებისაგან არც მამაკაცები არიან დაზღვეულნი, თუმცა ერთი შეხედვაც საკმარისია, რომ დარწმუნდე რა რთულია ქალთა საგრძნობი ნაწილისათვის ცხოვრება. სოციალურ, ეკონომიკურ თუ სხვა ფაქტორებს სტერეოტიპებიც ემატება, რომლებიც იმდენად ღრმადაა ფესვგადგმული ჩვენში, რომ მათი აღმოფხვრა 2 ან 3 წელიწადში, უბრალოდ წარმოუდგენელია. სახლის საქმე, რომლის კეთებაც უმეტესად ქალს უწევს, ისე არ ფასობს, როგორც მამაკაცის. აღნიშნული შესაძლოა ბევრს სისულელედ მოეჩვენოს, მაშინ მომილოცავს, თქვენ გარშემო თუ მსგავსს პრობლემებს არ წაწყდომიხართ.
ჩვენ რეალურად ვცხოვრობთ ქვეყანაში, სადაც გადაწყვეტილებებს მხოლოდ მამაკაცები ღებულობენ.ქალები საქართველოს 150 კაციანი პარლემენტის მხოლოდ 6%–ს წარმოადგენენ. მაშინ როცა მოსახლეობის ნახევარზე მეტს ქალები შეადგენენ. თუ ვინმეს ეს პრობლემა არ ჰგონია, ან მათი აზრით ეს ბუნებრივად მოგვარებადი საკითხია, ძალიან ცდება. მამაკაცებს უძნელდებათ იმ ძალაუფლების დათმობა ან განაწილება, რომელიც ეგზომ ტკბილია მათთვის. სტერეოტიპი, რომ ქალი სახლში უნდა იჯდეს ძლიერია, თუმცა ის ქალებიც კი, რომლებიც ასე თუ ისე საზოგადოებრივ საქმიანობაში, ან პოლიტიკურ ცხოვრებაში ერთვებიან, დაბალ რგოლებში არიან წარმოდგენილნი. ასე მაგალითად, საგარეო საქმეთა სამინისტროში, მომუშავეთა უმრავლესობას ქალები შეადგენენ, თუმცა მმართველ თანამდებობებზე, როგორც წესი მამაკაცები გვევლინებიან. (სხვათა შორის, ეს ერთ–ერთი მამაკაცი დიპლომატისგან გამიგია). რაც შეეხება ზემოთ ნახსენებ პარლამენტს, ეს რიცხვი ჟორდანიას დროინდელისგან, დიდად არ განსხვავდება. ალბათ ყველას გახსოვთ შეხედულება, თუ გოგო კარგად სწავლობდა სკოლაში, ბეჯითი იყო, ხოლო კარგი მოსწავლე ბიჭი–ნიჭიერი.
ქალთა საგრძნობი ნაწილი გამხდარა ოჯახური ძალადობის მსხვერპლი. ფიზიკური, ფსიქოლოგიური თუ სექსუალური ძალადობა ქალზე, არ ახალია, ძველია, თუმცა ეს რატომღაც მხოლოდ ოჯახურ პრობლემად განიხილება და არა საზოგადოებრივ დანაშაულად. მამაკაცის მიერ ძალის დემონსტრირება, ოჯახში საბოლოო სიტყვის მამაკაცზე გადაბარებაც, ნორმალურად მიიჩნევა. სამწუხაროდ, ჩემ გარშემოც და ამას ვაწყდები უნივერსიტეტშიც კი, ქალი მოხმარების ობიექტი , ნივთი უფრო ჰგონია ზოგს, ვიდრე – სუბიექტი. მახსოვს ჯგუფელის დასმული კითხვაც, ”შენ ხო კაცი ხარ და არა ქალი, რაში გაინტერესებს ქალის და კაცის თანასწორობა, ქალი ხომ არ ხარო?” დიახ, მე მამაკაცი ვარ, მაგრამ ვერ წარმომიდგენია მამაკაცთა სრულფასოვანი ცხოვრება ემანსიპირებული ქალის გარეშე. საზოგადოება, სადაც ქალი ზოგადად პასიური არსების სახით წარმოუდგენიათ, განწირულია უპერსპექტივო მომავლისათვის.
მე მინდა ქალი მეტად იყოს ჩართული პოლიტიკაში და ყველაფერს მამაკაცები არ წყვეტდნენ.
მე მინდა ქალი უფრო იყოს ჩართული ბიზნესში და ყველაფერს მამაკაცები არ ფლობდნენ.
დიახ, მე მინდა, ქალი უპირველესად ქალთან ასოცირდებოდეს და არა აუცილებლად წმინდანთან გაიგივებულ დედასთან.
დიახ, მე მინდა, ქალის უპირველეს მოვალეობად ჩემს ქვეყანაში შვილების გაჩენა არ მიაჩნდეთ.
მე მინდა, ქალი სუსტ სქესად არ მიაჩნდეთ ”ჩვენს ინფორმაციულ საზოგადოებაში”, სადაც ყველაზე მეტად სწორედ ინფორმაციას გვიმალავენ.
დიახ, მე მინდა, ქალი მამაკაცის უბრალო დანამატი კი არ ეგონოთ, არამედ პარტნიორი და თანამებრძოლი, უკეთესი საზოგადოების ჩამოყალიბებისათვის.
დიახ, მე მინდა, ფემინიზმი კაცთმებრძოლეობა კი არ ეგონოთ, არამედ თანასწორობის მიღწევის სურვილი და საშუალება.
დიახ, მე მინდა , ჩემს გარშემო ქალი ‘სუსტ სქესად’ არ აღიქმებოდეს, რადგან ქალი უპირველესად ჩვენ, მამაკაცებმა აღვიქვით ‘სუსტ სქესად’.
დიახ, მე მინდა, ქალის და მამაკაცის თანასწორობის აუცილებლობაზე საუბარი ჩემს ვაჟიშვილს არ მოუწიოს თანატოლი გოგონებისთვის, ისევე როგორც ეს მე მიწევს დღეს..